ΠΥΡΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑ ΓΙΑ ΣΠΑΡΤΑΚΟ

Σε μία εξαιρετική ανάλυση, που την ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, για το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών του 2019 στην Κομοτηνή, προχώρησε ο Νεκτάριος Δαπέργολας. Εκεί, αφού αναφέρεται στις δύο παρατάξεις που διεκδίκησαν το δήμο, προχωράει σε ανάλυση του αποτελέσματος και για τις υπόλοιπες δημοτικές κινήσεις και φυσικά και για τον Σπάρτακο (αν και δεν τον κατονομάζει). Η ανάλυση του έχει ιδιαίτερη αξία αφού ο Ν. Δαπέργολας υπήρξε εκ των ιδρυτών του Σπάρτακου και ήταν πετυχημένος υποψήφιος δήμαρχος αφού ανέβασε το Σπάρτακο στις 2.800 ψήφους και τις 3 έδρες (επί Καλλικράτη).
Ακολουθεί το επίμαχο απόσπασμα στο οποίο πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να προσθέσουμε κάτι επιπλέον:

     "Για κάποιους άλλους πάλι, οι συνθήκες ήταν επίσης εξαιρετικά ευνοϊκές, όχι μόνο λόγω του «Κλεισθένη» που επίσης τους…έσωσε (με τον «Καλλικράτη» είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα κατάφερναν επίσης να σχηματίσουν καν ψηφοδέλτιο), αλλά και εξαιτίας όσων αναφέρθηκαν πιο πάνω: με τις δύο μεγαλύτερες παρατάξεις να αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα θέματα, κυρίως χωρίς τον Πετρίδη απέναντι, αλλά και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αποδρομή, η ευκαιρία θα μπορούσε να θεωρηθεί ίσως και ιστορική για κάτι αρκετά μεγαλύτερο.
     Η ευκαιρία όμως χάθηκε παταγωδώς και, αντί της εκτόξευσης, ήρθε η καθίζηση - που ακριβώς λόγω των ευνοϊκών συνθηκών δεν ήταν απλώς καθίζηση, αλλά εκκωφαντική αποτυχία.
     Ορατοί φυσικά και εδώ οι λόγοι - ή για την ακρίβεια μερικοί από τους λόγους (δεν χρειάζεται να αναφερθώ στους υπόλοιπους): τραγικές σε βάθος χρόνου επιλογές, στελεχιακή ένδεια που διευρύνθηκε, ξεκάθαρη ανεπάρκεια ουσιαστικού αντιπολιτευτικού λόγου (έως τον συχνό εκτροχιασμό σε αστείες αντιπολιτευτικές τακτικές κυρίως για το θεαθήναι), εμμονικές προσκολλήσεις σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά πάνω απ’ όλα: πρωτοφανής έπαρση, ματαιοδοξία, απουσία ακόμη και εικονικής στοιχειώδους σεμνότητας (έστω για τα προσχήματα), σνομπισμός, πλήρης ανικανότητα προσγείωσης και αυτοκριτικής.
      Όμως με εκστρατείες εγωπαθούς αυτοπροβολής, κενολογίες αυτοδικαίωσης, μουσολίνεια συμπλέγματα, μεταθέσεις των ευθυνών πάντοτε στους άλλους (και ποτέ στους εαυτούς μας), ειρωνείες κι επιθέσεις στους συμπολίτες (που δεν μπορούν να καταλάβουν το πόσο…σπουδαίοι είμαστε), εξυπνακισμούς κι επικοινωνιακά παπατζιλίκια, δουλειά δεν γίνεται.
     Εφεξής ίσως να είναι πλέον λίγο πιο προσεκτικοί. Αν και ομολογουμένως ο τρόπος διαχείρισης της ήττας και αντιμετώπισης της επόμενης μέρας, ήδη δείχνει ξεκάθαρα να προδιαθέτει ακριβώς για το αντίθετο…"